Een notenbalk bestaat uit vijf lijnen op gelijke afstanden van elkaar. Bij notatie voor piano wordt het 11-lijnig notenstelsel gebruikt. Dit betreft twee notenbalken en een koppellijntje. Het koppellijntje is alleen zichtbaar wanneer de noot “centrale C” staat genoteerd.
Een accolade symboliseert dat de twee notenbalken “één” zijn. De noten die door de lijnen staan, heten lijnnoten, en de noten die niet door de lijnen staan, heten tussennoten. De lijnen van een notenbalk worden van onder naar boven geteld: 1 t/m 5.
De hoogte van de noot geeft de toonhoogte aan. De duur van de noot wordt aangegeven door de vorm van de nootkop en de vlaggetjes. Maatstrepen verdelen de muziek in maten. Elke maat heeft een bepaald aantal tellen. De notenbalk wordt gelezen van links naar rechts.
Linker- en rechterhand
De bovenste notenbalk is voor de rechterhand. De onderste notenbalk is voor de linkerhand.
De Viool- of G sleutel geeft de hogere tonen aan en staat meestal in de bovenste balk genoteerd. Met het krulletje door de tweede lijn geeft deze de plaats van de noot G aan.
De Bas- of F sleutel geeft de lagere tonen aan en staat meestal in de onderste balk genoteerd. Met de stip door de vierde lijn geeft deze de plaats van de noot F aan.
